rozstania (34)

Nienawidzę Cię za wszystko. Za to że dałeś mi tą cholerną nadzieje z której i tak nic nie wyszło. Za nieprzespane noce i litry połykanych łez.

Czasem lepiej stracić kogoś na zawsze, niż ciągle spotykać, wiedząc, że to koniec.

Gdyby małżonkowie nie mieszkali razem, dobre małżeństwa byłyby częstsze.

Był. Był przez chwilę. Ale zniknął. Zburzył coś, co budowaliśmy razem. A raczej coś, co ja budowałam. Zniszczył więź, której tak naprawdę nie było. Ubzdurałam to sobie. Tak, ubzdurałam sobie, że mógł istnieć ktoś, kto mógłby kochać mnie tak mocno jak On. Mogłam się domyślić, że coś jest nie tak. Przecież zbyt często mówił mi to, co chciałam usłyszeć.

Mimo wszystko, dziękuję, że mogłam to przeżyć.